Κάποιες σκέψεις για το "Μακεδονικό" και το συλλαλητήριο.

Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2018




Το γεγονός ότι οι Σκοπιανοί επιμένουν στο "μακεδονικό έθνος" που δημιουργεί προβλήματα στην περιοχή και το ότι δεν δέχονται ουσιαστικά καμία πίεση από τις μεγάλες δυνάμεις για μια λύση που θα απέκλειε αλυτρωτικές διαθέσεις, θα πρέπει να μας προβληματίσει.
Περίεργο είναι επίσης ότι οι Αλβανοί του κρατιδίου ενοχλούνται μόνο από το πρώτο συνθετικό της "Σλαβομακεδονίας".

Είναι σαφές ότι αν η Ελλάδα αναγνωρίσει μακεδονικό έθνος, αναγνωρίζει ταυτόχρονα ότι κατέχει έδαφος αυτού του έθνους μαζί με μειονότητα.
Μπορεί η σημερινή ηγεσία της γειτονικής χώρας να διαβεβαιώνει ότι έχει καλές προθέσεις, δεν γίνεται έτσι όμως εξωτερική πολιτική.

Θεωρώ δεδομένο ότι ΕΕ και FYROM έχουν ημερομηνία λήξης. Ας αρχίσουμε να κοιτάζουμε στο μέλλον επιτέλους. Με το να κάψουμε ιστορικά βιβλία και να θάψουμε αρχαιολογικά ευρήματα δεν επιτυγχάνεται ειρήνη στην περιοχή, αφού οι διεκδικήσεις των γειτόνων δεν αίρονται.
Η ειρήνη είναι το ζητούμενο.

Και ο μόνος τρόπος για την επίτευξη ειρήνης είναι να τη θέλουν όλοι. Συνεπώς θα πρέπει όλοι να παραιτηθούν από κάθε μακεδονική κληρονομιά. Υπήρξε ο αρχαίος λαός των Μακεδόνων που έχει πεθάνει. Δεν υπάρχει σήμερα μακεδονικό έθνος. Υπάρχει μόνο η γη των αρχαίων Μακεδόνων την οποία μοιράζονται 3 σημερινά κράτη.
Με αυτή τη σκέψη και με παραίτηση όλων από τη μακεδονική ταυτότητα, μπορούμε πολύ εύκολα να λύσουμε το ονοματολογικό. Βόρεια/Νότια/ Ανατολική/Δυτική, Μακεδονία. Που σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πουθενά μακεδονικές μειονότητες αλλά και κανένας λόγος για αμφισβήτηση συνόρων.

Όσοι νομίζουν ότι οι μονομερείς υποχωρήσεις σε τέτοια ζητήματα οδηγούν σε ειρήνη, θα πρέπει να ενηλικιωθούν. Ή θα υπάρξει αμοιβαία παραίτηση ή θα πρέπει να μπει τέλος στην διαπραγμάτευση.

Όσο για τα συλλαλητήρια, είναι σαφές ότι δεν γίνονται αυθόρμητα. Κάποιοι οργανώνουν και χρηματοδοτούν. Δεν πρέπει όμως να τα συγχέουμε με τα μνημόνια. Άλλωστε αυτοί που είναι από πίσω ανήκουν στους "πάση θυσία ευρώ". Οι ίδιοι άνθρωποι, με την τεράστια δύναμη της εκκλησίας, αποδέχτηκαν σιωπηλά την αποικιοποίηση της χώρας. Κομμάτι της άρχουσας τάξης είναι κι αυτοί δεν είναι τίποτα λαϊκοί επαναστάτες. Προφανώς πατριωτισμός αλα καρτ δεν υπάρχει. Κάποιες σκοπιμότητες εξυπηρετούνται. Μια διαμάχη μεταξύ αστικών μερίδων για αλλαγή των συσχετισμών ίσως.

Ο λαός βέβαια που νιώθει προδομένος από την πολιτική και πνευματική ηγεσία του, διψά για μια ευκαιρία να εκφράσει την αγανάκτηση του απέναντι στο σύστημα. Προσωπικά όμως δεν μπορώ να παρευρεθώ σε ένα συλλαλητήριο που (κακά τα ψέματα) διοργανώνεται με τη στήριξη δυνάμεων της ακροδεξιάς και τα συνθήματα δεν είναι πατριωτικά αλλά εθνικιστικά που κάποιες στιγμές εκφράζουν μίσος και ρατσισμό. Και το λέω αυτό με την εμπειρία που έχουμε από τη διοργάνωση του συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης.
Θα αισθανόμουν διαφορετικά αν τη διοργάνωση είχαν αναλάβει προσωπικότητες που μπορούν να ενώσουν τον λαό και όχι να τον διχάσουν. Και υπήρχαν τέτοιοι άνθρωποι.
Ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να χαρακτηρίσω φασίστες τους απλούς αγανακτισμένους και εξαθλιωμένους  ανθρώπους που συμμετέχουν.
Και σε τελική ανάλυση κάθε πίεση προς τον πολιτικό κόσμο για μια δίκαιη διευθέτηση του προβλήματος, ίσως αποδειχθεί χρήσιμη στη διαπραγμάτευση που γίνεται.
Αν και η πολιτική/οικονομική συγκυρία δεν επιτρέπει να αισιοδοξούμε για μια καλή λύση.



@K_omegas
ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ